Το τέλος της αθωότητας (αν θέλουμε)

Σάμπως να παραμεγαλώσαμε μου φαίνεται, σαν κοινωνία. Σαν να έφτασε ο καιρός να βγάλουμε τα παιδικά κοκκαλάκια που κάποτε κρατούσαν τις παιδικές μας μπούκλες και να αντιμετωπίσουμε τη ζωή σα μεγάλοι πια, έχουμε παραωριμάσει και το θέαμα έχει αρχίσει να γίνεται θλιβερό. Και πολύ φοβάμαι ότι η εποχή της αθωότητας έχει περάσει ανεπιστρεπτί....

Ήρθε λοιπόν ο καιρός, σα μεγάλοι, να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Τι θέλουμε; ας πούμε για τα σκουπίδια. Στο επιχειρησιακό πρόγραμμα του δήμου μας, διαβάζουμε ότι ο μέσος κάτοικος του Χολαργού και φαντάζομαι και του Παπάγου παράγει περίπου τη διπλάσια ποσότητα σκουπιδιών από το μέσο όρο των συμπατριωτών μας κι αυτό λέει οφείλεται στο «γενικά υψηλό εισόδημα» των δημοτών^. δεν μπορεί κανείς παρά να διακρίνει μιά ανεπαίσθητη όσο και διακριτή περηφάνεια για την κιμπαριά του Παπαγιώτη-Χολαργιώτη που μπορεί κι αφού μπορεί καταναλώνει κι αφού καταναλώνει, παράγει κάμποσες σακούλες σκουπιδιών.

Αν λοιπόν συμφωνήσουμε ότι αποφασίζουμε τι θέλουμε, ας το σκεφτούμε: Θέλουμε πολλά ή λίγα σκουπίδια? Και τα δύο σενάρια είναι ανοιχτά.

Μπορεί να θέλουμε πολλά σκουπίδια, δικαίωμά μας, στο κάτω-κάτω είμαστε γενικά υψηλού εισοδήματος. Μπορεί να θέλουμε να αγοράζουμε πράγματα χιλιοπακεταρισμένα με πλαστικούλι στο πλαστικούλι, κάθε ντομάτα, κάθε αγγουράκι και κάθε μπισκοτάκι στη δική του ατομική συσκευασία, μπορεί να θέλουμε να μη μας ζαλίζουν με το να κουβαλάμε τσάντες πολλαπλών χρήσεων στην αγορά ή να κάνουμε ανακύκλωση ή να κομποστοποιούμε τα οργανικά μας, κι άλλα τέτοια  στο κάτω-κάτω είμαστε γενικά υψηλού εισοδήματος.

Μπορεί να θέλουμε να ανανεώνουμε τη διακόσμηση, τις συσκευές μας,  τη γκαρνταρόμπα μας, κάθε σεζόν, έτσι για να ανανεωθούμε, μπορεί να θέλουμε να καταναλώνουμε όχι αυτό που μας χρειάζεται αλλά αυτό που μας κάνει κέφι, στο κάτω-κάτω είμαστε γενικά υψηλού εισοδήματος. Μπορεί να θέλουμε να πληρώνουμε περισσότερα στο δήμο για να μας μαζεύει τα πολλά σκουπίδια που έχουμε βγάλει, στο κάτω-κάτω μπορούμε γιατί είμαστε γενικά υψηλού εισοδήματος. Μπορεί να θέλουμε να χρεώνουμε το δήμο με πολλαπλάσια για να πετάει τα σκουπίδια μας σε περιοχές όπου οι άνθρωποι είναι γενικά χαμηλού εισοδήματος, πρόβλημά τους! Κάποιοι δήμαρχοι μπορεί και να αποφύγουν το έξοδο πετώντας τα σε ρέματα, δασάκια, νταμάρια, παραλίες....Βέβαια όλα αυτά τα σκουπίδια που ολοένα θα αυξάνονται μπορεί και να μολύνουν αέρα, ποτάμια, λίμνες, ακόμα και το πόσιμο νερό, αλλά δεν είναι πρόβλημά μας! Εδώ βέβαια θα εμφανιστούν και κάποιοι που θα προσφερθούν να μας βοηθήσουν, και θα είναι πολλοί.... θα μας πουν να μη σκάμε γιατί αυτοί μπορούν να «εξαφανίσουν» τα σκουπίδια μας, υπάρχει τεχνολογία διαθέσιμη, ο κόσμος προοδεύει, με το αζημίωτο βέβαια, αλλά γιατί όχι, στο κάτω-κάτω είμαστε γενικά υψηλού εισοδήματος. Τώρα βέβαια θα μας κοστίσει αρκετά, θα φτιαχτούν πανάκριβα εργοστάσια που θα καίνε τα πολλά σκουπίδια μας και μετά άλλα που θα επεξεργάζονται τα υπολείμματα που θα έχουν φτιάξει τα πρώτα εργοστάσια και μετά τα υπολείμματα των υπολειμμάτων θα θαφτούν κάπου. Και γι’ αυτό θα χρεωθούν και οι όχι τόσο γενικά υψηλού εισοδήματος, αλλά, οπισθοδρομικοί θα γίνουμε τώρα; πρόβλημά τους!

Μπορεί να αποφασίσουμε ότι τα θέλουμε όλα αυτά....

Μπορεί όμως να θέλουμε να το δούμε κι αλλιώς! Κι αυτό το αλλιώς θα πρέπει να το διεκδικήσουμε και να το κάνουμε πράξη....

Βάντα Λαλιώτου
Βιολόγος-Ιχθυολόγος
Επιστημονικός Συνεργάτης
Οικολόγων Πράσινων