ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΕ ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

Εκτιμήσεις για την πολιτική και κοινωνική συγκυρία και το νέο ρόλο των Οικολόγων Πράσινων

Πολιτική Απόφαση του 8^ου Συνεδρίου των Οικολόγων Πράσινων

1. Η κρίση έχει δημιουργήσει ένα νέο τοπίο, όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην πολιτική. Κύριο στοιχείο είναι η κατάρρευση του κοινωνικού συμβολαίου της τελευταίας 35ετίας, όπου το πολιτικό σύστημα υποσχόταν στους πολίτες βελτίωση της ζωής τους μέσα από τη βελτίωση της αγοραστικής τους δύναμης ή την επαγγελματική τους τακτοποίηση.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας, είναι αναμφίβολα μέρος μιας μεγάλης διεθνούς κρίσης του οικονομικού συστήματος. Αυτά όμως που έκαναν την Ελλάδα αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης και τη φέρνουν σήμερα σε χειρότερη θέση ακόμη και από τις άλλες χώρες του Μηχανισμού Στήριξης, αποτελούν την ελληνική διάσταση της κρίσης. Χωρίς ριζικές αλλαγές στις πολιτικές και τις στάσεις ζωής που συνέβαλαν καθοριστικά στα σημερινά αδιέξοδα, δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση όσο αποτελεσματικά και να αντισταθούμε στα μέτρα που επιβάλλονται.
Το τέλος των υποσχέσεων για ατομική ευημερία βρίσκει τους πολίτες μοιρασμένους ανάμεσα στην οργή και την αγωνία για τα χειρότερα, και το πολιτικό σύστημα σε κατάσταση χρεοκοπίας χειρότερη από αυτή της οικονομίας. Η συνολική απαξίωση του πολιτικού κόσμου είναι πια δεδομένη για μεγάλο μέρος της κοινωνίας ενώ η αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες φθάνει σε πολύ ψηλά ποσοστά. Στο τοπίο αυτό:

• Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πια σε φάση καταλυτικής φθοράς. Ως κόμμα είναι πια μόνιμα δεσμευμένο σε συνταγές που οδηγούν σε βαθειά, μακροχρόνια και οδυνηρή ύφεση, χωρίς αντίκρισμα για τις θυσίες των πολιτών και χωρίς σχέδιο εξόδου από την κρίση, ενώ εμφανίζεται ανίκανο ακόμη και να διαχειριστεί τις πολιτικές του. Οριστικό διαζύγιο έχει πάρει τόσο με την περιβαλλοντική βιωσιμότητα (fast track, ακρωτηριασμός τρένου, καύση σκουπιδιών, υπαναχώρηση για το όριο αρτιότητας στις περιοχές NATURA, αυθαίρετα, εκποίηση περιβαλλοντικά κρίσιμων εκτάσεων της δημόσιας περιουσίας, Εφαρμοστικός Νόμος Μεσοπρόθεσμου, δήμευση Πράσινου Ταμείου) όσο και με τη διαφάνεια: περαίωση αντί για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αναιτιολόγητη επιλογή πανάκριβων λύσεων για τα σκουπίδια, μαύρο χρήμα για αγορά κατοικιών.
• Η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται με ρητορική κατά του Μνημονίου, αλλά και με προτάσεις για ακόμη εντονότερες θεραπείες-σοκ, εμμονή σε μείωση φορολογίας για τις επιχειρήσεις και τα μερίσματα από κέρδη, εισηγήσεις για επιθετική (και καθόλου ήπια) «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας και με επικίνδυνες δόσεις λαϊκισμού και εθνικισμού. Διατηρεί σε μεγάλο βαθμό κοινές στρατηγικές με το ΠΑΣΟΚ, αλλά αρνείται την από κοινού ανάληψη του πολιτικού κόστους.
• Ο ΛΑ.Ο.Σ. ταλαντεύεται ανάμεσα στον ακραίο λαϊκισμό και τη θετική του ψήφο για το Μνημόνιο, ενώ η ρητορική του γίνεται πιο επιθετική όσο την υιοθετούν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Η προσπάθεια του να καταγραφεί ως υποψήφιος κυβερνητικός εταίρος σε συνδυασμό με την έλλειψη ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής και την ξενοφοβία που καλλιεργεί ται, παράλληλα με το ρόλο θεσμικών παραγόντων και ΜΜΕ, άνοιξαν το δρόμο για είσοδο της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό προσκήνιο.
• Η Δημοκρατική Συμμαχία δυσκολεύεται ακόμη και να επωφεληθεί από τη δυσφορία μεγάλου μέρους των παραδοσιακών οπαδών της Ν.Δ. για την πολιτική Σαμαρά. Η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος φαίνεται πολύ έντονα στην περίπτωση μιας πολιτικού με μεγάλη επιρροή και διασυνδέσεις, που όμως δε μπόρεσε να έχει ούτε καν το πρόσκαιρο ισχυρό ξεκίνημα που είχαν παλιότερα άλλες προσπάθειες.

Η Αριστερά που μέχρι την κρίση επικεντρωνόταν σε ένα εκδημοκρατισμό της ατομικής κατανάλωσης, προωθεί τώρα την κινητοποίηση των πολιτών. Όμως οι προτάσεις της περιορίζονται σε κηρύγματα αντίστασης αδυνατώντας να δώσουν πραγματικές εναλλακτικές διεξόδους. Ειδικότερα:

• Το ΚΚΕ ενισχύει τις δυνάμεις του. Επιμένοντας σε ένα απόλυτο ΟΧΙ, επενδύει στη δυσαρέσκεια και να κερδίζει κάποιο έδαφος. Παραμένει όμως περιχαρακωμένο στον εαυτό του, αδιάφορο να σχεδιάσει εναλλακτικές λύσεις. Απόπειρές του να επιβάλει δυναμικά τις επιλογές του σε κινητοποιήσεις, δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους για κλιμάκωση της βίας.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται κι αυτός δημοσκοπικά, αφού αρχικά είδε τις βεβαιότητές του να ανατρέπονται και το ενωτικό του προφίλ να αναιρείται. Το αίτημα, όμως, για «περισσότερη Αριστερά» δεν έχει πια μονοσήμαντες απαντήσεις, ενώ η ένταση των διαφορετικών προσεγγίσεων στο εσωτερικό του για κρίσιμα θέματα όπως η Ευρώπη, υπονομεύει τις διακηρύξεις για ενότητα.
• Η Δημοκρατική Αριστερά, που γεννήθηκε από την κρίση και τη διάσπαση στο ΣΥΡΙΖΑ, με πληθωρική προβολή της από τα ΜΜΕ έχει μετακινηθεί από φιλομνημονιακές τοποθετήσεις σε προσπάθειες αλίευσης δυνάμεων που απομακρύνονται από το ΠΑΣΟΚ.
• Το Άρμα Πολιτών, που φιλοδοξεί να εκφράσει δυσαρεστημένες δυνάμεις που αποδεσμεύονται από το πελατειακό ΠΑΣΟΚ, παραπαίει ανάμεσα στο έλλειμμα παρεμβάσεων και προτάσεων, την ετερόκλητη σύνθεση και τις πλαγιοκοπήσεις της Αριστεράς για πολιτικές μετεγγραφές.
• Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ελπίζει στην κεφαλαιοποίηση δυνάμεων που ριζοσπαστικοποιούνται λόγω της κρίσης, χωρίς απαιτήσεις για κατάθεση εναλλακτικών λύσεων.
• Πολυσυλλεκτικές ή προσωποκεντρικές κινήσεις, όπως η Σπίθα ή άλλα ανάλογα σχήματα, προσπαθούν να διοχετεύσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια σε εύκολες αλλά αδιέξοδες λύσεις, ανάμικτες με θεωρίες συνωμοσίας, λαϊκισμό και εθνικισμό.

2. Σε κοινωνικό επίπεδο, η αγοραστική δύναμη των προηγούμενων χρόνων ήταν το έσχατο υποκατάστατο μιας κοινωνικής συνοχής που είχε ήδη διαρραγεί πολύ πριν την κρίση. Οι ανησυχίες για το χειρότερο πυκνώνουν καθημερινά:

• Η οικονομία είχε οικοδομηθεί με κύριο άξονα τη διαρκή επέκταση της ιδιωτικής και δημόσιας κατανάλωσης, η ύφεση προβάλλει πλέον παρατεταμένη με μεγάλο μέρος της οικονομίας να αντέχει πια μετά βίας, ενώ την κατάσταση επιτείνει το σοβαρό έλλειμμα παραγωγικού ιστού.

• Η πολιτική που προωθούν η τρόικα και οι υποστηρικτές της στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, είναι απολύτως αδιέξοδη. Πέρα από το πρόβλημα δημοκρατίας που δημιουργείται από πολιτικές που βρίσκονται στον αντίποδα όλων των προεκλογικών διακηρύξεων, κανείς τους δεν έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση. Τα μέτρα είναι αποσπασματικά, εστιάζουν μονομερώς στο έλλειμμα και δεν έχουν ούτε προοπτική επιτυχίας, ούτε όμως και εναλλακτικό σχέδιο διαφυγής σε περίπτωση αποτυχίας.
• Η υστέρηση των δημόσιων εσόδων, που προέρχεται κυρίως από έλλειψη πολιτικής βούλησης για ευθεία και «αιματηρή» σύγκρουση με τα στρώματα που σχημάτισαν περιουσίες με διαφθορά ή φοροδιαφυγή, αλλά και η ουσιαστική αποτυχία του Μνημονίου, επιχειρείται να καλυφθούν με σπασμωδικούς αυτοσχεδιασμούς και με ένα Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που ισοδυναμεί με επίθεση στην κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.
• Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η πολιτική σκληραίνει ακόμη περισσότερο, κάτι που επιτείνει την πίεση προς τις πιο αδύναμες χώρες, υπονομεύοντας μεσοπρόθεσμα τα ίδια τα θεμέλια της ευρωζώνης. Το ενιαίο νόμισμα και η απρόσκοπτη διακίνηση αγαθών, δεν συνοδεύτηκε από ενιαία οικονομική πολιτική, με πραγματικά ισχυρό Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και διάχυση των οικονομικών πόρων και των επενδύσεων σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο.
• H «αναπτυξιακή» διάσταση, που στις συνταγές του ΔΝΤ προορίζεται να αντισταθμίσει με άμεσες ξένες επενδύσεις και εξαγωγές την κατεδάφιση της ιδιωτικής κατανάλωσης και των εγχώριων επενδύσεων, φαίνεται προσανατολισμένη στη λεηλασία φυσικών πόρων με τομείς υψηλής περιβαλλοντικής επιβάρυνσης και περιορισμένης δημιουργίας θέσεων εργασίας. Συχνά τα σχέδια αυτά αντιστρατεύονται προοπτικές υγιών οικονομικών δραστηριοτήτων ή υπονομεύουν και τις ήδη υπάρχουσες. Κεντρική επιλογή φαίνεται ότι αποτελεί η έμφαση στις καταστροφικές εξορύξεις και σε ένα αδιέξοδο μοντέλο τουρισμού με τουριστικές κατοικίες αμφίβολης οικονομικής βιωσιμότητας και «αυτάρκεις» εγκαταστάσεις χιλιάδων στρεμμάτων, με μηδενική σχεδόν σύνδεση με την τοπική οικονομία και μεγάλες απαιτήσεις σε φυσικούς πόρους, ιδίως νερό για γήπεδα γκολφ.

Όλα αυτά φέρνουν πιο κοντά την προοπτική μιας επώδυνης έκβασης, ανάλογης με αυτή των περισσότερων θεραπειών-σοκ, σε δεκάδες άλλες χώρες. Καθώς διαφαίνεται ήδη πέρα από κάθε αμφισβήτηση η οριστική αποτυχία των μέτρων:

• Η κατάρρευση επιχειρήσεων και η ανεργία θα πάρουν εφιαλτικές διαστάσεις.
• Θα έχουμε πιθανότατα κοινωνική έκρηξη και πολιτική κατάρρευση με απρόβλεπτες συνέπειες.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δε θα πληγούν μόνο οι υπεύθυνοι για την κρίση:

• Θα ενταθεί η μετανάστευση προς το εξωτερικό, ιδιαίτερα ανάμεσα σε νέους με καλή μόρφωση και υψηλές δεξιότητες.
• Οι ηλικίες 25-35 θα είναι διπλά χαμένες, καθώς θα χάσουν το δίχτυ ασφάλειας της γονεϊκής τους οικογένειας χωρίς να έχουν ακόμη δυνατότητες αυτοδύναμης επιβίωσης.
• Θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε άνοδο του λαϊκισμού, απαίτηση κρατικής προστασίας για όλους, αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, τυφλή οργή για το πολιτικό σύστημα που μπορεί να αναδείξει και «ισχυρούς ηγέτες» με ελάχιστο σεβασμό στους δημοκρατικούς κανόνες.
• Όλοι οι πολιτικοί χώροι θα αντιμετωπίσουν έντονες φυγόκεντρες τάσεις, ενώ ιδιαίτερη πίεση θα δεχθούν οι πολιτικές δυνάμεις με συναινετικό προσανατολισμό.
• Ιδιαίτερα έντονη θα είναι η πίεση να στηριχθούν οικονομικές δραστηριότητες και μορφές κατανάλωσης σε βάρος του περιβάλλοντος, με μορφές όπως η διεκδίκηση διευκολύνσεων για το ΙΧ και τα φθηνά, χαμηλής ποιότητας ή και επικίνδυνα τρόφιμα.
• Ενδεχόμενη έξοδος από το ευρώ σήμερα θα συμπιέσει ακόμη περισσότερο την αγοραστική δύναμη της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και θα δώσει τεράστια οικονομική δύναμη στα γκρίζα συμφέροντα που έχουν βγάλει κεφάλαια και καταθέσεις στο εξωτερικό.

Αντίβαρο στη σκοτεινή αυτή προοπτική, αποτελεί το εκτεταμένο αυθόρμητο κίνημα στις πλατείες, στηριγμένο στην αυτενέργεια των πολιτών και στη μη βίαιη δράση. Η αίσθηση ότι ως πολίτες μπορούμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο και να οργανώνουμε παρεμβάσεις με σημαντικό αντίκτυπο χωρίς τη διαμεσολάβηση κομματικών ή άλλων μηχανισμών, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες αυτής της δύσκολης περιόδου.

3. Απέναντι σε μια απαξιωμένη κεντρική πολιτική, το πράσινο κίνημα μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ. Για να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ρόλο:

• Διατηρούμε την πράσινη αντίθεση στη φιλοσοφία και τις πολιτικές του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, τονίζοντας την ανάγκη να επενδύσουμε στην ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Με απαίτηση για ευρωπαϊκή λύση απεμπλοκής από το Μνημόνιο, στην κατεύθυνση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που πρότειναν με σαφήνεια οι Ευρωπαίοι Πράσινοι.
• Χαράζουμε «κόκκινες γραμμές» για τα θέματα που συνδέουν το περιβάλλον με την οικονομία και την κοινωνία: σιδηρόδρομος, fast track, σκουπίδια, χρυσός, Ελληνικό, δόμηση εκτός σχεδίου, αυθαίρετα….
• Διατηρούμε ασφαλείς αποστάσεις και από το λαϊκισμό. Αρνιόμαστε τη νοσταλγία για την «πριν το Μνημόνιο» εποχή και την απενοχοποίηση πελατειακών, ρουσφετολογικών, υπερκαταναλωτικών, συντεχνιακών ή κερδοσκοπικών αντιλήψεων. Επιμένουμε στις μάχες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προβάλλουμε εναλλακτικές προτάσεις δημοσιονομικής εξυγίανσης, τονίζουμε τα ζητήματα της διαφάνειας και την απόρριψη της βίας από όπου και αν προέρχεται, καταθέτουμε προτάσεις για κάθε ζήτημα που έχουμε τη δυνατότητα να συμβάλουμε για διέξοδο.
• Στεκόμαστε αντιμέτωποι και με τις εθνικιστικές λογικές που συζητούν, μέσω της Α.Ο.Ζ., στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας στην αντιπαράθεση Τουρκίας-Ισραήλ και φλερτάρουν με ένα θερμό επεισόδιο που πιθανότατα θα οδηγούσε τη χώρα σε ένα νέο 1897 και θα εξυπηρετούσε τελικά μόνο τους δανειστές μας.
• Ενισχύουμε τη συμμετοχή μας στο στήσιμο πρωτοβουλιών κοινωνικής οικονομίας και πρακτικής αλληλεγγύης, αλλά και την παρουσία μας σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
• Επιδιώκουμε να λειτουργούμε όχι πια μόνο ως εκφραστές των στρωμάτων που μας ψήφισαν το 2009 (στην πλειοψηφία τους νέοι, μορφωμένοι, με μεσαία και ανώτερα εισοδήματα) αλλά και ως γέφυρά τους με την υπόλοιπη κοινωνία. Ανοιγόμαστε όμως εξίσου και στα νέα ακροατήρια που μας υποστήριξαν στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Παράλληλα αναγνωρίζουμε ότι, απέναντι στη σημερινή κρίση, καμιά χώρα δε μπορεί να δώσει λύσεις μόνη της. Η έξοδος από την κρίση θα είναι εκ των πραγμάτων ευρωπαϊκή.

• Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε Ευρωπαίοι χωρίς υποσημειώσεις, τονίζοντας παράλληλα ότι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση απέχει πολύ από την Ευρώπη που οραματιζόμαστε. Η δική μας Ευρώπη είναι αυτή του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, της αγωνίας για ισότητα και δικαιοσύνη, της αλληλεγγύης όπως τη δείχνουν σήμερα οι άλλοι Πράσινοι προς τη χώρα μας.
• Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Κομισιόν και των κυβερνήσεων θέτουν πια σε κίνδυνο τις ίδιες τις προοπτικές της Ε.Ε. και της ευρωζώνης. Ενισχύουν την άνοδο του λαϊκισμού και του εθνικισμού που δηλητηριάζει ήδη πλήθος ευρωπαϊκές κοινωνίες, απειλώντας να μεγαλώσει και πάλι το χάσμα ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς. Η εθνική αλαζονεία δεν πρέπει να αντικαταστήσει την αλληλεγγύη.
• Η Ευρώπη είτε θα εξελιχθεί σε ομοσπονδία με κοινές οικονομικές πολιτικές, αλλά και με δημοκρατική νομιμοποίηση και κοινωνική δικαιοσύνη, είτε θα απειληθεί με φυγόκεντρες τάσεις ή ακόμη και διάλυση. Γι’ αυτό ακριβώς δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στις παρεμβάσεις μας στο ευρωκοινοβούλιο, θεωρώντας κεντρικό θέμα τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος για βιώσιμο μετασχηματισμό της ευρωζώνης αλλά και τον κοινό αγώνα για μια άλλη πορεία της Γηραιάς Ηπείρου μας.

Στην τωρινή συγκυρία, η παρουσία μας υπογραμμίζει τις αποστάσεις μας από το κατεστημένο πολιτικό σύστημα:

• Τονίζουμε όλα όσα μας κάνουν ενεργούς πολίτες και όχι συμβατικούς πολιτικούς.
• Προβάλλουμε τη συνολική χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, αποφεύγοντας όμως την ισοπεδωτική ρητορεία, τους λαϊκισμούς και την απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών. Είμαστε χώρος λύσεων, όχι λαϊκισμού. Ευθύνης, όχι κοντόφθαλμου μικροκομματισμού.
• Διεκδικούμε κοινωνική δικαιοσύνη, διαφάνεια, αξιοκρατία, αλληλεγγύη, κάθαρση, συμμετοχικούς θεσμούς, κατάργηση των βουλευτικών προνομίων και των απαράδεκτων ασυλιών.
• Παραμένουμε ανοικτοί στο διάλογο με όλους τους πολιτικούς χώρους που έχουμε αποφασίσει στα συνέδριά μας, χωρίς προνομιακούς συνομιλητές.
• Ενισχύουμε τον πράσινο πολιτικό πόλο και προετοιμαζόμαστε για να είμαστε σε θέση να ενσωματώσουμε σε αυτόν και ανθρώπους κοντινούς στις πράσινες ιδέες που θα αναζητήσουν σε μας την πολιτική τους προοπτική.
• Υπογραμμίζουμε την αντίθεση μας στο Μνημόνιο και στο Μεσοπρόθεσμο, αλλά και τις ριζικές μας διαφορές τόσο με «αντιμνημονιακές» δυνάμεις όπως η ΝΔ, που ταυτίζονται ουσιαστικά με τη λογική του Μηχανισμού Στήριξης, όσο και με τη νοσταλγία για την πριν το Μνημόνιο εποχή και τις πολιτικές και αντιλήψεις που συνέβαλαν να φθάσουμε ως εδώ. Παράλληλα ανοίγουμε γέφυρες διαλόγου για διαφάνεια και κάθαρση, προωθούμε ριζικές αλλαγές αντιλήψεων και αξιών, καταδικάζουμε με τον πιο απόλυτο τρόπο τις πολιτικές της κυβέρνησης, της ΝΔ και της τρόικας που επιβραβεύουν τις χειρότερες πλευρές της κοινωνίας, όπως τα αυθαίρετα, το μαύρο χρήμα και τη φοροδιαφυγή.
• Επιδιώκουμε η οργή για τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος, να γίνει δύναμη κοινωνικής χειραφέτησης, αυτοοργάνωσης και διεύρυνσης της συμμετοχής των πολιτών, και όχι παράθυρο για επικίνδυνες μορφές λαϊκισμού.

4. Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ακόμη πιο έντονα ότι η κυβέρνηση δεν έχει πλέον την πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση για τα μέτρα που θέλει να επιβάλει. Αναπόφευκτη είναι συνεπώς η προσφυγή στις κάλπες για να οργανωθεί η όποια προσπάθεια εξόδου από την πολύπλευρη κρίση.

Όλες οι ενδείξεις μας δίνουν την αισιοδοξία ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι θα είμαστε στην επόμενη Βουλή, με ισχυρή μάλιστα παρουσία.

• Επιδιώκουμε η κομματική μας ενίσχυση να συνδυάζεται με το ευρύτερο συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας, κυρίως με τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής πρότασης με ευρύτερη κοινωνική απήχηση.
• Δίνουμε κεντρική σημασία σε μια βιώσιμη δημοσιονομική εξυγίανση χωρίς επιθέσεις στη κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα, με δικαιότερους φόρους και αποτελεσματική είσπραξή τους, αλλά και στο αίτημα για περισσότερη δημοκρατία, πιο άμεση και με πλήρη διαφάνεια και έλεγχο από τους πολίτες.
• Θεωρούμε επιτακτική την άμεση ψήφιση απλής αναλογικής και μικρότερων εκλογικών περιφερειών, από την παρούσα Βουλή με ευρύτερη πλειοψηφία, ώστε να ισχύσουν ήδη από τις επερχόμενες εκλογές.
• Η είσοδός μας στη Βουλή έχει στόχο να ακούγεται πιο δυνατά η φωνή μας, να έχουμε περισσότερες ευκαιρίες να επηρεάσουμε πολιτικές αποφάσεις, να αποκτήσουμε ουσιαστικότερη παρουσία στις εξελίξεις.
• Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η πολιτική οικολογία πρέπει να λειτουργήσει ως βασικός πυλώνας για ένα πράσινο μετασχηματισμό της κοινωνίας, με απεγκλωβισμό της από τα ερείπια της ανάπτυξης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε οι εκλογές να οδηγήσουν σε πραγματική διέξοδο και όχι να αξιοποιηθούν απλώς ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το πολιτικό σύστημα.

5. Οι έκτακτες συνθήκες της κρίσης και η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, επιβάλλουν να επικαιροποιήσουμε και τη στάση μας στο θέμα των κυβερνητικών συνεργασιών:

• Ρίχνουμε το βάρος μας στη δημιουργία πλειοψηφιών σε τοπικό επίπεδο, αλλά και στην επεξεργασία και προώθηση συγκεκριμένων προτάσεων σε κάθε περιφέρεια για Περιφερειακά Σχέδια Εξόδου από την Κρίση .

• Με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία βρισκόμαστε σε αντίθετη όχθη από άποψη κυβερνητικής φιλοσοφίας.

• Έλλειμμα λύσεων διαπιστώνουμε στις περισσότερες περιπτώσεις και στην ευρύτερη Αριστερά, που μέχρι στιγμής ενισχύεται κυρίως ως καταφύγιο αντίστασης και διαμαρτυρίας

• Επιμένουμε σε συνολική εναλλακτική και βιώσιμη διέξοδο για την κρίση και θέλουμε να συμβάλουμε με όλους τους τρόπους σε αυτή. Έχουμε συνείδηση ότι η αναγκαία πίστωση χρόνου δεν υπάρχει πια, καθώς οι συνθήκες είναι έκτακτες και οι εξελίξεις δεν περιμένουν.

Επιδιώκουμε λοιπόν να γίνουμε μέρος της λύσης:

• Συμμετέχοντας σε επείγουσες κοινωνικές πρωτοβουλίες για δημιουργία Δικτύων Κοινωνικής Αλληλεγγύης με την κοινωνία μπροστά, και για προσπάθειες Ανασυγκρότησης του Παραγωγικού Δυναμικού και Ιστού.
• Στηρίζοντας θερμά και δημόσια, στη σημερινή έκτακτη κατάσταση, προσπάθειες δημιουργίας ανεξάρτητων δικτύων ως χώρο συνάντησης και διαλόγου με κοινωνικές πρωτοβουλίες αλλά και με άλλους πολιτικούς χώρους.
• Ενισχύοντας κοινωνικές προσπάθειες δράσης και αυτοοργάνωσης των πολιτών να χαραχτούν «κόκκινες γραμμές» για τα μέτρα, ιδιαίτερα εκείνα που θίγουν και τις προοπτικές της χώρας για το μέλλον.
• Καταθέτοντας προτάσεις και για θέματα κεντρικής πολιτικής, όπως οι πολιτικοί θεσμοί, το φορολογικό σύστημα, η οικονομική πολιτική, και συμβάλλοντας σε ένα ανοικτό διάλογο με ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις χωρίς προνομιακούς συνομιλητές και προεκλογικές σκοπιμότητες.
• Επενδύοντας σε ευρύτερη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και δηλώνοντας ανοικτοί στη συμμετοχή μας σε ενδεχόμενες νέες μετεκλογικές πλειοψηφίες, ικανές να οικοδομήσουν εναλλακτικές λύσεις και να χαράξουν μια διαφορετική πορεία για τη χώρα.

Στο πλαίσιο αυτό, βασική μας προγραμματική πρόταση παραμένει η Πράσινη στροφή στην οικονομία:

• Επένδυση σε κρίσιμους για την οικονομική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα τομείς, όπως η βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, η απεξάρτηση από το πετρέλαιο και το λιγνίτη, η αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών.
• Αντιμετώπιση της ανεργίας με δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας και με ενσωμάτωση βιώσιμων καινοτομιών σε όλο το φάσμα της παραγωγικής διαδικασίας. Στο πλαίσιο αυτό σημαντική είναι και η στήριξη, απέναντι στις νεοφιλελεύθερες συνταγές, μιας βιώσιμης πράσινης επιχειρηματικότητας, υπεύθυνης κοινωνικά και περιβαλλοντικά, με επίκεντρο μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και τον κοινωνικό τομέα της οικονομίας.
• Υπεράσπιση της ποιότητας ζωής σε συνθήκες ύφεσης και μειωμένων εισοδημάτων, κυρίως μέσω ανάπτυξης δομών κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και μεγαλύτερης αποδοτικότητας των δημοσίων υπηρεσιών.

Παράλληλα τονίζουμε την ανάγκη να προσανατολιστεί το σύνολο της οικονομικής πολιτικής σε μια βιώσιμη διέξοδο από την κρίση:

• Τονίζουμε ότι άλλο δημοσιονομική εξυγίανση, άλλο επίθεση στην κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Είμαστε αντίθετοι στη μονόπλευρη έμφαση στην περικοπή των δημόσιων δαπανών. Θέλουμε τις δημόσιες δαπάνες να αναπροσανατολιστούν στις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, να αξιοποιούνται πλήρως μέχρι και το τελευταίο ευρώ και να υποστηρίζονται από επαρκή δημόσια έσοδα που να κατανέμουν δίκαια τις επιβαρύνσεις και να εισπράττονται αποτελεσματικά, χωρίς περιθώρια για φοροδιαφυγή.
• Η αναδιάρθρωση και το «κούρεμα» του χρέους σε επίπεδα και με όρους που να μπορούν να εξυπηρετηθούν χωρίς να υποθηκεύουν περαιτέρω το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και το κοινωνικό κράτος, πρέπει να συνοδεύεται από ευρύ ευρωπαϊκό πρόγραμμα δημόσιων, ιδιωτικών και κοινωνικών επενδύσεων στην κατεύθυνση της Πράσινης Στροφής.

Σημαντικό είναι τέλος το αίτημα της κοινωνίας για τιμωρία των υπευθύνων σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη και στις περιπτώσεις που έχουν εξασφαλίσει ασυλία από ποινική δίωξη, με τις συνταγματικές μεθοδεύσεις του 2001, θα πρέπει τουλάχιστον να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες και να επιστραφούν στο Δημόσιο όλα όσα αποκτήθηκαν με τρόπους αμφίβολης νομιμότητας.

6. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ:

• Με περισσότερη και ουσιαστικότερη δημοκρατία, περισσότερα δικαιώματα, κοινωνική αλληλεγγύη και αυτενέργεια των πολιτών.
• Με κεντρικότερο ρόλο για τα συλλογικά αγαθά και το δημόσιο συμφέρον.
• Με ριζικό αναπροσανατολισμό της οικονομίας και συμφιλίωσή της με το περιβάλλον.
• Με ριζική αλλαγή αξιών και πρότυπα ευημερίας βασισμένα περισσότερο στην ποιότητα της ζωής, ως δικαίωμα για όλους, και λιγότερο στην αγοραστική δύναμη.

Στο σημείο που έχουμε φθάσει, κάθε βήμα που δε συνδέεται με την αγωνία να αφήσουμε ανοιχτό το δρόμο για ένα δίκαιο και βιώσιμο μέλλον, δεν είναι απλώς κοντόφθαλμο: είναι στην κυριολεξία βήμα προς την κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική κόλαση.

Αν θέλουμε να αποφύγουμε αυτή την κόλαση, οι πράσινες προτάσεις είναι πιο ζωτικές και πιο επίκαιρες από ποτέ.

Αθήνα, 24 Οκτωβρίου 2011

Το 8^ο Τακτικό Συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων