Η δική μου πρόταση για τη σημερινή κρίση είναι διαμετρικά αντίθετη από του φίλου Γιάννη Χαραλαμπάκη, και θα την παρουσιάσω συνοπτικά.
Η δανειακή σύμβαση έχει θετικά και αρνητικά. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας πιστεύουν ότι αυτό που μας προσφέρουν είναι το καλύτερο που θα μπορούσαν, κι απορούν γιατί υπάρχει τέτοια αντίδραση.
Τι μας δίνουν:
1)Μείωση χρέους 70 δις.
2)Χρηματοδότηση του χρέους μας με μειωμένο επιτόκιο 3.5% ώστε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.
Τι ζητούν:
1)Το 2012 να περάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα (έστω και ελάχιστο)
2)Το 2013 και μετά να έχουμε σταθερά πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 10 δις ώστε να καλύπτουμε τους τόκους (0.035*300 δισ.)
3)Να προχωρήσουμε σε αποκρατικοποιήσεις που θα χρησιμοποιηθούν για επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά ώστε να έχουμε μεγαλύτερη μείωση του χρέους.
Το δυσάρεστο στη δανειακή σύμβαση είναι ότι ο δανεισμός θα γίνει με εγγυήσεις και με αναφορά στο βρετανικό δίκαιο, πράγμα πολύ ριψοκίνδυνο.
Επίσης, αν δεν καταφέρουμε να βγούμε από τη βαθειά ύφεση που βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία είναι αμφίβολο αν θα πετύχουμε τους στόχους, άσχετα πόσο σκληρή δημοσιονομική πολιτική κι αν εφαρμόσουμε.
Το τελευταίο θα πρέπει να προβληματίσει και τους εταίρους μας, αλλά κι εμάς, που αντί να ψάξουμε για διεξόδους, τα περιμένουμε όλα από τον ουρανό. Ότι φως πάει να ανάψει, φροντίζουμε να το κλείσουμε γρήγορα ώστε να εξαφανίσουμε οποιοδήποτε ίχνος αισιοδοξίας πως μπορεί και να τα καταφέρουμε.
Από την πρώτη στιγμή, η δική μου θέση ήταν πως έπρεπε να απευθυνθούμε στον ελληνικό λαό με ένα διαφορετικό λόγο. Αντί για τη συνήθη μιζέρια που εκπέμπουν σήμερα όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, θα έπρεπε να καλλιεργήσουμε ένα κλίμα αισιοδοξίας. Να βγούμε μπροστά με συγκεκριμένες προτάσεις, να στηρίξουμε κάθε κυβερνητική προσπάθεια που γίνεται σε σωστή κατεύθυνση (αντί να απορρίπτουμε τα πάντα), να κάνουμε δημιουργική κριτική, να ψάξουμε κι εμείς για λύσεις.
Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτή η τακτική θεωρείται αδιανόητη για αντιπολιτευόμενο κόμμα, κι έτσι ελάχιστη ανταπόκριση είχαν οι απόψεις μου.
Αφήνω στην άκρη το παρελθόν, κι έρχομαι στο τώρα.
Στη σημερινή φάση που βρισκόμαστε, αυτό που με γεμίζει απαισιοδοξία δεν είναι η δανειακή σύμβαση που την εξήγησα παραπάνω, αλλά το όλο κλίμα μιζέριας και απογοήτευσης που εξακολουθεί να καλλιεργείται στη χώρα. Ακόμα κι αυτήν την ύστατη στιγμή, ο πολιτικός κόσμος αντί να ασχολείται με τη σωτηρία της πατρίδας, καιροσκοπεί ανεύθυνα κι αναζητά πολιτικά οφέλη εκμεταλλευόμενος άγρια τη λαϊκή δυστυχία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Αν αποφασίσουμε να βάλουμε τάξη στη χώρα μας, ας υπογράψουμε τη δανειακή σύμβαση.
Αν έχουμε σκοπό να πάμε για πτώχευση, ας γλιτώσουμε τα χειρότερα κι ας διαπραγματευτούμε με τους εταίρους μας μια έντιμη έξοδο από το ευρώ με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τρίτος δρόμος ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Οι εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός. Όποια κυβερνητική αλλαγή κι αν γίνει, ότι και να βγάλει η εκλογική κάλπη, αν συνεχιστεί η ίδια νοοτροπία, η πορεία μας θα είναι προδιαγεγραμμένη. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε τη δύσκολη κατάσταση της χώρας και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Αντί να πυροβολούμε τη χώρα μας, δηλ. τον ίδιο τον εαυτό μας, ας προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε την οικονομία της πατρίδα μας με όποιον τρόπο μπορούμε.
Δημήτρης Κουτσουρέλης
Μέλος ΠΚ Πειραιά Οικολόγων Πράσινων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου